17 նոյեմբերի, 2013 թիվ, Անթիլիաս, Ջունի Անթիլիասի Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ Մայր տաճարում կիրակնօրյա պատարագ է։ Բազմամարդ է Մայր տաճարի առջև, ինչպես ամեն կիրակի։ Տեսնում եմ ծանոթ ու անծանոթ դեմքեր։ Կան նաև հայաստանաբնակներ։ Մինչ պատարագի սկսվելը, հավաքվածները զրուցում են, գրկախառնվում, հավանաբար ոմանք վաղուց չեն տեսել իրար, իսկ պատարագի համար Մայր տաճար գալը լավ առիթ է ողջագուրվելու, զրուցելու, միմյանց պատմելու գաղթօջախում առկա նորությունների մասին։ Պատարագի մեղեդիներն ու բուրվառներում ծխացող խնկի բույրը տարածվել էին շրջապատում։ Ահել ու ջահել եկել էին հաղորդակից դառնալու Բարձրյալի խոսքին, մոմ վառելու և աղոթելու առ Աստված՝ ինքնամաքրվելու ․․․ Պատարագի ավարտին սուրբ նշխար էր բաժանվում տաճարի մուտքի մոտ։ Հավատացյալներից յուրաքանչյուրը խաչակնքում էր, առնում էր իր բաժին նշխարը, դնում շուրթերին՝ փառք տալով Տիրոջը։ Նշխար բաժանողը նկատեց ինձ ու ասաց ․ -Մոտեցե՛ք, նշխար վերցրե՛ք, գիտե՛մ,դուք Հայաստանից եք եկել, Ձեզ պետք կգա, ազգականներին և ծանոթներին կբաժանեք։ Բաժանողը անձեռոցիկի ...