Ի՞նչ է աշխարհակարգը Երբ երիտասարդ գիտնական էի, 1961թ Քանզասում կոնֆերանսի ժամանակ դիմեցի նախագահ Հարրի Թրումենին: Հարցին, թե իր նախագահության ո՞ր ձեռքբերումներով է ամենաշատը հպարտանում, Թրումենը պատասխանեց. «Նրանով, որ մենք լիովին ու ամբողջապես ջախջախեցինք մեր թշնամիներին, իսկ հետո նրանց վերադարձրինք ազգերի հանրություն: Հաճելի է մտածել, որ միայն Ամերիկային է նման բան հաջողվել»: Գիտակցելով Ամերիկայի վիթխարի հզորությունը՝ Թրումենն առաջին հերթին հպարտ էր ամերիկյան հումանիզմով ու ժողովդավարական արժեքներին հավատարմությամբ: Նա ուզում էր, որ իրեն հիշեն ոչ այնքան որպես հաղթանակած երկրի նախագահ, որքան թշնամիներին հաշտեցրած պետության ղեկավար: Թրումենի բոլոր հետնորդներն այս կամ այն կերպ հետևել են այս պատմության մեջ արտացոլված նրա համոզմունքներին, և նույնպես հպարտացել են ամերիկյան փորձի նշված բաղադրիչներով: Այդ ժամանակահատվածի մեծ մասի ընթացքում նրանք ամեն կերպ սատարում էին ազգերի այն հանրությանը, որն ամերիկյան կոնսենսուսն էր արտացոլում. անշեղորեն ընդլայնվող այդ աշխարհակարգի պայմաններում պետ