Դիվանագետի գրադարան

Ամենատարբեր առիթներով Ադրբեջանի բարձրագույն իշխանության ներկայացուցիչները հայտարարել են և հայտարարում են, որ ՄԱԿ-ը ճանաչել է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը և ըստ այդմ Արցախը ճանաչված է Ադրբեջանի անբաժանելի մաս։ Հիմնվելով բացառապես իրավական փաստաթղթերի վրա՝ փորձենք պարզել, թե արդյո՞ք համապատասխանում են իրականությանը նման հայտարարությունները։ Հիմք ընդունելով ՄԱԿ-ի, ինչպես նաև ՄԱԿ-ին Ադրբեջանի անդամակցությանը վերաբերող փաստաթդթերը՝ փորձենք պարզել՝ արդյո՞ք ՄԱԿ-ն իրավասություն ունի ճանաչելու իրեն անդամակցելու խնդրանքով դիմած պետության սահմանները, նրա տարածքային ամբողջականությունը, թե՝ ոչ, արդյո՞ք ՄԱԿ-ը ճանաչել է Արցախը որպես միջազգայնորեն չճանաչված Ադրբեջանի Դեմոկրատական Հանրապետության իրավահաջորդ Ադրբեջանի Հանրապետության անբաժանելի մաս, թե՝ ոչ։ ՄԱԿ-ին անդամակցելու պայմաններն ու կարգը սահմանված են կազմակերպության կանոնադրության 4-րդ հոդվածով։ Համաձայն նշված հոդվածի առաջին մասի՝ «Միավորված ազգերի կազմակերպության անդամությունը բաց է մյուս բոլոր խաղաղասեր պետությունների համա...

  1991 թվականի օգոստոսի 30-ին Ադրբեջանի Հանրապետության Գերագույն խորհուրդն ընդունել է «Ադրբեջանի Հանրապետության պետական անկախության վերականգնման մասին» հռչակագիր՝ այդպիսով ազդարարելով Խորհրդային Միության կազմից Ադրբեջանի դուրս գալու մասին։ Հռչակագրով Ադրբեջանը վերականգնել է 1918 թվականի մայիսի 28-ից մինչև 1920 թվականի ապրիլի 28-ը գոյություն ունեցած, սակայն միջազգայնորեն չճանաչված Ադրբեջանի Դեմոկրատական Հանրապետության անկախությունը։ Ադրբեջանի Հանրապետության Գերագույն խորհուրդը հռչակագրի մեջ հրապարակել է ակնհայտ կեղծ տեղեկություն առ այն, որ 1918-1920 թվականներին գոյություն ունեցած Ադրբեջանի Դեմոկրատական Հանրապետությունը եղել է միջազգայնորեն ճանաչված պետություն։ Քանի որ անառարկելի փաստերով արդեն խոսել ենք Ադրբեջանի Դեմոկրատական Հանրապետության միջազգայնորեն չճանաչված լինելու մասին, այստեղ ընդամենն անհրաժեշտ ենք համարում հիշեցնել, որ Ազգերի լիգան 1920 թվականի դեկտեմբերի 1-ին պաշտոնապես գրավոր մերժել է Ադրբեջանի՝ Ազգերի լիգային անդամակցելու մասին գրավոր դիմումը՝ Ադրբեջանի՝ նախկինու...

  Ուինսթոն Չերչիլն արդեն 93 տարեկան էր, երբ համալսարաններից մեկը նրան հրավիրեց դասախոսություն կարդալու։ Մարդիկ հեռվից գալիս էին, որ լսեն իրենց հայտնի ժամանակակցի դասախոսությունը։ Երբ Չերչիլը մտավ լսարան, այնտեղ արդեն մի քանի հազար մարդ էր հավաքվել։ Համալսարանի դեկանը ներկայացրեց Չերչիլին որպես ժամանակակից ամենաականավոր անգլիացին և հայտարարեց, որ նա իր ելույթում կներկայացնի իր կյանքի ամենակարևոր դասերը։ Ծափողջույնների ներքո Չերչիլը բարձրացավ բեմ ու ասաց ․ «Երբեք, երբեք, երբեք մի հանձնվեք»։ Որոշ ժամանակ պահանջվեց, մինչև մարդիկ գլխի ընկան, որ ելույթը դրանով էլ ավարտվեց։ Ոչ բոլորին դա դուր եկավ՝ չէ՞ որ շատերը երկար ճանապարհ էին անցել նախկին վարչապետին լսելու համար։ Բայց, եթե նայենք Չերչիլի կենսագրությունը, միանգամից պարզ կդառնա, թե ինչու էր ելույթն այդքան կարճ։ Նրա համար ամենակարևորը հենց այդ միտքը մարդկանց հասցնելն էր՝ ով դադարել է պայքարելուց, արդեն իսկ պարտվել է։ Բոլորս կարող ենք սխալներ գործել, և դրանում սարսափելի ոչինչ չկա։ Յուրաքանչյուրս կարող ենք խնդիրների առաջ կանգնել, բ...

  Անհրաժեշտ քաղաքականության իրականացման մեկնակետը պետք է լինի այն երեք աննախադեպ հանգամանքների սթափ գիտակցումը, որոնք ներկայումս սահմանում են միջազգային հարաբերությունների աշխարհաքաղաքական վիճակը ․ Պատմության մեջ առաջին անգամ մեկ պետություն իսկապես դարձել է համաշխարհային տերություն Գլոբալ մասշտաբով բոլոր մյուս պետություններին գերազանցող երկիրը ոչ եվրասիական պետություն է Երկրագնդի կենտրոնական ասպարեզում՝ Եվրասիայում, իշխում է ոչ եվրասիական պետությունը Եվրասիայի նկատմամբ համապարփակ ու համակարգված աշխարհառազմավարությունը, այնուամենայնիվ, պետք է հիմնված լինի Ամերիկայի արդյունավետ ազդեցության սահմանների ճանաչման և ժամանակի ընթացքում այդ ներգործության անխուսափելի նեղացման վրա։ Եվրասիայի մեծ ծավալն ու բազմազանությունը, ինչպես նաև այդ մայրցամաքի որոշ պետությունների ներուժային հնարավորությունները սահմանափակում են իրադարձությունների ընթացքի վրա ամերիկյան ազդեցության ու վերահսկողության խորությունը։ Իրերի նման դրությունը պահանջում է աշխարհառազմավաևական ներըմբռնում և եվրասիական հսկայակա...

  1920 թվականի ապրիլի 28-ին խորհրդային Ռուսաստանի 11-րդ Կարմիր բանակն առանց դիմադրության մտնում է Բաքու և Ադրբեջանում հաստատում խորհրդային կարգեր։ 1920 թվականի մայիսի 19-ին Արցախի Վարանդա գավառի Ղարաբուլաղ գյուղում գտնվող Դրոյի մոտ են գալիս Շուշիից ուղարկված բոլշևիկների ներկայացուցիչները՝ կովկասյան ճակատի ռազմական խորհրդի լիազորները, և կովկասյան ճակատի ռազմական խորհրդի նախագահ Օրջոնիկիձեի անունից հայտնում, որ « ․․․ մտադիր են Կարմիր բանակի զորամաս մտցնել Լեռնային Ղարաբաղ, որովհետև որոշված է, որ մինչև Ագարա գետը (Հագարի կամ Հակարի գետ այժմյան Արցախի Հանրապետության Քաշաթաղի շրջանում) Ղարաբաղը պիտի կազմի Խորհրդային Ադրբեջանի տերիտորիայի մի մասը ․․․» ։ Դրոն պատասխանում է, որ նման հարցի լուծման համար ներկայացուցիչները պետք է դիմեն Հայաստանի կառավարությանը, քանի որ ինքը չունի բանակցություններ վարելու լիազորություն։ Նա միաժամանակ ավելացնում է, որ նման պահանջը՝ Ղարաբաղը մինչև Հակարի գետը հանձնել Ադրբեջանին, չի համապատասխանում ազգերի ինքնորոշման սկզբունքին։ 1920 թվականի մայիսի 26-ին Վա...

  Եվրոպայի ավանդական Բալկաններն ընդգրկված էր կայսերական 3 մրցակիցների՝ Օսմանյան կայսրության, ավստրո-հունգարական և ռուսական կայսրությունների ճակատ ճակատի մրցակցության մեջ։ Բացի դրանից՝ այդ պայքարում ընդգրկված էին նաև 3 անուղղակի մասնակիցներ, որոնք մտահոգություններ ունեին, որ գլխավոր հերոսներից որևէ մեկի հաջողության հասնելու դեպքում իրենց եվրոպական շահերը խաթարվելու են ․ Գերմանիան վախենում էր Ռուսաստանի հզորությունից, Ֆրանսիան ընդդիմանում էր Ավստրո-Հունգարիային, իսկ Մեծ Բրիտանիան նախընտրում էր Դարդանելի հսկողության գործում տեսնել թուլացած Օսմանյան կայսրությանը, քան մյուս մասնակիցներից որևէ մեկի՝ Բալկանների նկատմամբ հսկողության գործին մասնակցությունը։ 19-րդ դարում այս ուժերը կարողացան առանց մյուս մասնակիցների շահերին վնաս հասցնելու Բալկաններում զսպել հակամարտությունները, բայց 1914 թվականին նրանք արդեն ի վիճակի չեղան դա անել, իսկ հետևանքն էլ կործանարար եղավ բոլորի համար։ Եվրասիական Բալկանների համար ներկա մրցակցությունը ևս ուղղակիորեն ներառում է 3 հարևանների՝ Ռուսաստանին, Թուրքիային ...