23 հոկտեմբերի, 2017 թիվ, Բելգրադ
Այսօր
ծրագրված է հանդիպում Սերբիայի Հանրապետության պաշտպանության նախարարությունում։ Խոսակցության
հիմնական թեման Հայաստանում 1988 թվականի աղետալի երկրաշարժի և այդ օրերին մեզ օգնության
եկած 7 սերբ օդաչուների զոհվելու 30-րդ տարելիցն է, որ պիտի նշվի 2018 թվականին։ Նախնական
համաձայնություն էր ձեռք բերվել բանակցությունների համար։ Նախարարությունում սիրով
էին համաձայնել այդ հանդիպմանը։
Նախարարությունում
եմ։ Գնդապետ Դրագան Միլկովիչը և աշխատակազմի անդամները սիրով են տրամադրված զրույցի։
Բանակցությանը մասնակից երիտասարդ կինը, որ պաշտպանության նախարարությունում խորհրդական
է, դիմելով ինձ հարցրեց․
-Պարոն Սիմոնյան, Դուք հավանաբար չեք հիշում ինձ, ես Հայաստանում
1988 թվականին զոհված օդաչու Վլադիմիր Էրչիչի դուստրն եմ՝ Մարիան․․․
․․․ Անակնկալ էր, իրոք։ Բնական է, չէ՛ի կարող հիշել, քանի որ հանդիպելու հազվադեպ
առիթներ են եղել և, բացի այդ, անցել է մոտ 30 տարի․․․
-Երբ տեղեկացա, որ Հայաստանում Սերբիայի պատվավոր հյուպատոսը
գալու է հանդիպման պաշտպանության նախարարություն, իսկույն հասկացա, որ խոսքը Ձեր մասին
է,- շարունակում է Մարիան։ Սերբական մամուլում մենք հաճախ ենք կարդում Ձեր գործունեության
մասին։ Անչափ ուրախացա, պարզապես չէի հավատում, որ տասնամյակներ անց կրկին հանդիպելու
ենք։ Մայրս՝ Անկան, շատ ուրախացավ՝ լսելով Ձեզ հետ հանդիպելու մասին։
-Անկեղծ ասած, անսպասելի անակնկալ էր,- ասում եմ Մարիային։
-Ինձ համար ևս անսպասելի էր այս հանդիպումը,- ասում է զոհված
օդաչուի դուստրը։ Ուրախ ենք, որ Սերբիայի պատվավոր հյուպատոսն եք Հայաստանում և հրաշալի
նախաձեռնություններ եք իրականացնում։
-Պարոն Միլկովիչ, մենք ցանկանում ենք նշել երկրաշարժի և այդ
օրերին մեզ օգնության ձեռք մեկնած սերբ օդաչուների զոհվելու 30-րդ տարելիցը,- ասում
եմ գնդապետին։
-Պարոն հյուպատոս, ստացել ենք նախարարությանն ուղղված Ձեր 2
նամակները և առաջարկությունները,- պատասխանում է Միլկովիչը։ Լավ բան եք մտածել, անպայման
պետք է նշել, դա հարգանքի տուրք է երկրաշարժին զոհ դարձած բազում անմեղ մարդկանց և
մեր օդաչուների հիշատակին։ Ուղիղ 1 տարի դեռ կա, բայց լավ նախապատրաստել է պետք այդ
ամենը։
-Վերջին անգամ զոհված օդաչուների հարազատները Հայաստան այցելեցին
2008 թվականին՝ 20-րդ տարելիցի առիթով,-բացատրում եմ գնդապետին։ Ես էի նախապատրաստել
նրանց այցը։ Այդ օրերին մեզ հետ էր նաև Հայաստանում Սերբիայի Հանրապետության դեսպան
տիկին Բաչևիչը (նստավայրը՝ Աթենքում)։ Նա ևս հրավիրված էր մասնակցելու այդ տարելիցին։
2018 թվականին, 30-րդ տարելիցի առթիվ, ցանկանում ենք կրկին նշել բոլոր զոհերի հիշատակը։
-Պարոն հյուպատոս, տեղեկացնեմ Ձեզ, որ մեր նախարարությունը որոշում
է կայացրել այս տարվանից սկսած ամեն տարի նշել զոհված օդաչուների տարելիցը,- ասում
է Միլկովիչը։ Դրանով ցանկանում ենք հավերժացնել նրանց հիշատակը։
-Հավանաբար գիտեք, որ վթարի վայրում հուշարձանահամալիր է կառուցված
սերբ օդաչուների հիշատակին,-ասում եմ գնդապետին։ Ամեն տարի օդաչուների զոհվելու օրը՝
դեկտեմբերի 12-ին, մոտակա գյուղերից հուշարձանի մոտ մարդիկ են հավաքվում, Երևանից գալիս
են պաշտոնատար անձինք՝ հարգանքի տուրք մատուցելու զոհված օդաչուների հիշատակին,- տեղեկացնում
եմ գնդապետ Միլկովիչին։ Այստեղ եղել են նաև Սերբիայի 2 նախագահները, արտգործնախարարներ,
դեսպաններ, բարձրաստիճան այրեր, Ազգային ժողովի պատգամավորներ։ Մենք՝ հայերս, մեծ հարգանքով
ենք վերաբերվում զոհվածների հիշատակին։ Ամեն անգամ Սերբիա այցելելիս, հանդիպում եմ
զոհված օդաչուների հարազատներին, զրույցներ ունենում նրանց հետ։
-Մենք Ձեզ հետ ունեցած զրույցի հիման վրա պաշտոնական նամակ կպատրաստենք
և կուղարկենք Հայաստանի պաշտպանության նախարարություն,- ասում է գնդապետը։ Կարծում
եմ՝ այս ծրագիրը պիտի իրականացվի երկկողմանի ջանքերով։
-Այցի շրջանակներում մենք էլ մեր հերթին մշակութային երկօրյա
ծրագիր կնախապատրաստենք զոհված օդաչուների հարազատների համար,- տեղեկացնում եմ Միլկովիչին։
Ես կկապվեմ նաև դեսպան Դուշան Սպասոևիչի հետ, կտեղեկացնեմ նրան այս ծրագրի մասին, գուցե
նա էլ իր առաջարկություններն ունենա։
-Պատվիրակության կազմում կընդգրկենք նաև մեր լրագրողներին,-
շարունակում է գնդապետը,- որպեսզի նրանք այդ այցը լուսաբանեն մամուլում։ Մնում է հստակեցնել
տեխնիկական որոշ հարցեր։
Զոհված սերբ օդաչուների 30-ամյա տարելիցին առնչվող առաջարկություններ
ներկայացրին նաև նախարարության մյուս աշխատակիցները։ Պայմանավորվեցինք ժամանակ առ ժամանակ
միմյանց տեղեկացնել նախապատրաստական աշխատանքների մասին՝ 2018 թվականին արժանապատվորեն
նշելու այդ տարելիցը։
Նյութի աղբյուրը՝ Բաբկեն Սիմոնյան-«Հյուպատոսական գրառումներ»
Comments
Post a Comment