Ճապոնիայի
մասին հայալեզու առաջին աշխատանքներից մեկը Հեղինե Մելիք-Հայկազյանի «Մի պտույտ Ճապոնում․ իմ հուշերից ու տպավորություններից» ուղեգրությունն է, որը տպագրվել
է Թիֆլիսում 1905 թվականին։ Մելիք-Հայկազյանը 19-րդ դարի վերջին կամ 20-րդ դարասկզբին
ճամփորդել է Ճապոնիայի Նագասակի, Կիոտո, Կոբե, Նիկկո, Տոկիո և այլ քաղաքներում և իր
տպավորություններն ու դիտարկումներն ամփոփել վերոհիշյալ ուղեգրության մեջ։ Մելիք-Հայկազյանը
չի սահմանափակվել միայն տեսարանների և տեսարժան վայրերի նկարագրությամբ, այլև ընթերցողի
հետ կիսվել է ճապոնական հասարակության մասին իր գիտելիքներով և դիտարկումներով, ինչպես
նաև ճապոնացիների հետ շփման արդյունքում առաջացած հետաքրքրաշարժ դրվագներով։ Օրինակ՝
չափազանց հետաքրքրաշարժ են Մելիք-Հայկազյանի գրառումները ճապոնական ընտանիքների մասին։
Նա անդրադառնում է ճապոնական ընտանիքների դիրքին, տղամարդկանց և կանանց դերերին, ներկայացնում
է փաստեր, որոնք կարող էին հետաքրքիր լինել ժամանակակից հայ ընթերցողին։ Հետաքրքրաշարժ
են նաև Մելիք-Հայկազյանի դիտարկումները ճապոնական բարքերի, նիստուկացի, սննդի և կրոնի
մասին։
Հայ-ճապոնական հարաբերությունների մասին կան մի քանի հայալեզու աշխատություններ,
որոնցից ուզում ենք առանձնացնել Արծվի Բախչինյանի «Հայ-ճապոնական պատմական և մշակութային
առնչությունները», որտեղ հեղինակը, օգտվելով հարուստ աղբյուրներից, անգնահատելի տեղեկություններ
է մատուցում հայ-ճապոնական հարաբերությունների զարգացման մասին՝ սկսած Դիանա Աբգարի
գործունեությունից մինչև մեր օրեր։ Բախչինյանի աշխատությունը կօգնի հասկանալ հայ-ճապոնական
պատմական հարաբերությունների ամբողջ դինամիկան, ինչպես նաև կծանոթացնի արխիվային նյութերին,
որոնք հեղինակը խնամքով հավաքել է։
Նյութի աղբյուրը՝ Աստղիկ Հովհաննիսյան- «Ճապոնական հասարակություն»
Comments
Post a Comment